Kalpten Dökülenler

yalnızlığın rüzgarı sertçe vurdu
acılar aşkları bir kenara savurdu
ayrılık sinsice kapanını kurdu
o da geldi beni buldu
eriyor içimdeki aşkın o minik kurdu

o kadar çok kelimem varki sana söylenecek
ama sabret kalbim bunları kağıda dökecek
o büyük gün gelecek
çekip gidenler dönüp sevenlere hesap vericek

yalnızlığın faresi yüreğimi kemirdi
bu beden neleri dize getirdi
ah bu yürek seni ne kadar sevdi
bu beden sensiz ayrılık okulunu bitirdi

kalpten dökülen kan damlaları
ıslatır acıyan yaraları
yorgunluktan kapanır göz kapakları
keskin soğuk kurutur dudakları