Kamburu Çıkmış Zamanlar Da

hayallerim o biçim
benim
hep seni
çiziyorlar
hep seni,
fotoğraflar halt etmişler
yanında
bi sağdan bi sola
bi aşağıdan bi yukarıya
bilmiyorlar bitmek nedir
sabahtan akşama kadar
akşamdan sabaha kadar
sanıyor musun
ki
yoksa
geceler arada kaynıyor,
hiç
boşuna heveslenme
hatta benimle konuşuyorlar bile
gecelerin sessizliğinde
suskun suskun
sakin sakin
yoksa
çekilir mi ki o ıssızlık
cadde cadde sokak sokak
düşerken tel tel
yollara karanlık
gölgeler öperken an ve an
yüzümü
ışıklar alarlarken gözlerimi
sonsuza giden
bakışlarım
da...
hayallerim belki bir in
içine kaçtığım
için de seve seve kaybolduğum
sen ile buluştuğum
belki de olacak olan
kalacak olan tek mekan,
top yekün umutlar
dökülürlerken
tek tek bir bir
yarınlara
yalnızlığım
da...
hayaller
düşlere mutabık
rüyalara mahsus
aslında razıyım
olsada siyah beyaz
canım ruhumda hapis
yapayalnız,
çizilen çizilmiş
yazılan yazılmış
bir tek sen eksiksin
bana
çiçek bahçesinde ki gül misali
bana tek kalan
sadece
ya sabır ya kahır
kamburu çıkmış zamanlar
da...

(Berlin,27.08.2016)