Kan Düştü Kara

ay tuttu beni
ona uydum!
yaktım ateşi düş gününde
atladım üzerinden yalımlara yalanarak,
kıvılcımlandığımı sanarak düşten bir köşk kurdum kendime;
esti akşam yeli
hayallerime değdi etekleri,
yıkıldı bin bir düşle kurduğum köşküm,
sövdüm rüzgârın küçük kızına
dağa kaldırdım sürtüğü,
ayaklandı sülalesi...

ay aklandı
bana kaldı suç!
fırtına çevirdi önümü
sırtımdan vurdu dolu,
şimşeklerle kırbaçlandım her gece
yıldırımlardan yıldı kalbim,
yağmurlar yağmaladı fikrimdeki hazineyi
sel koptu bende
taştı içimdeki ırmak;
keskin ayaz bitirdi işimi
kan düştü kara
karıştı hava...

karıştım karmaşaya
yıkıldı dirlik...
değişti iklimim;
değişti dinim sahte peygamberlerin diliyle
kirlendi el elinden içtiğim su
bulandı yıkandığım nehir,
soldu çiçekler alemi
kuraklık falan bahane
benim yüzümden bozuldu sihir!

bozuldu göğsümdeki saat
ne vurdu
ne de durdu!
yığıldı dakikalar
irinlendi yaralarım,
imlendim
emildi canım,
toprak gibiyim
içimde bin ceset var!

içimde bir set var;
geçemiyorum sabahın sınırını
dağ yolunda yalnız bir ağacım sanki!
yanıyor köküm kanlı karda
kuruyorum;
düşlerim dökülüyor dibime
yollarda çürüyor gözlerim,
uyandırmasa dallarımı konan birkaç güvercin
durmasa yanımda bu yolun yolcuları bir sigara içimlik
çoktan ölmüştüm uykumda!

oysa düşlerim Agora'da satılmalıydı
Athena'nın ağacından toplanmalıydı gözlerim
hainin boğazında olmalıydı ellerim ?partizanca-
ve sürgünde can verenlerin rüyalarını görmeliydim uykumda.

mesela,
dokuz yüz altmış üç ortasında
haziran başında nasıldı Moskova;
havalandı mı dört bucağa dişi kuşlar
Volga kaç saat durdu
uykusunda ağladı mı ?minnacık' bir kadın!
ya da Anadolu uçurumlarından kalkan keklik
Fransa'nın kalbine konduğunda Paris nasıldı o gün
sisli miydi
yağmurlu muydu hava!
Ölmezler Mezarlığı'nda açılınca döşeği üzgün müydü sürgün demokrat,
yoksa
dünyanın her yerinde aynı mı toprak!