Kan Gülü

Ruhum üveyik ezikliğinde
Gözlerde kıvılcım...
Yangını sevda
Düştü, ısıttı bedenlerimizi
Donacaktık yoksa!



Bir kütük idik; yanmış
Yeşerdi sürgünlerde filiz
Kararsa da sular, gök lâl
Çıkmayan canda umut.



Gün ışığında üryan yıkanır hakikat
Yıkılır acıyla örülmüş duvarlar
Tükenenlerin baş kaldırışı şahlanır
Ayyuka çıkar ses.


Öyle masum ki bebeler; ağızları süt kokar...


Sen!
Sığınıp kollarında
Ağladığım...
Figanlarımın arenası;
Tut hüznün yakasından
Sevinin kollarında salla
Salla aheste.



Gömseler değerleri; çamurda bile cevher!
Seninle bir an bile her şeye değer.


_/Avuntu olur tek bir hatıran. Baktıkça k a n/g ü l ü bastığın toprak!