Kan Kızı

Yarın Sekiz Mart Pazar..Dünya kadınlar günü/ymüş...

Her yıl olduğu gibi şak şaklar,,laklaklar kadınlar çiçektir hikâyesi...
Ve yine her yıl olduğu gibi hepsi lafta kalacak o bir günlük kutlama kadınlara sanki lütuf gibi sunulacak.Sonra yine kadına eziyet tecavüz cinayet..Öldürenden çok nerdeyse ölen suçlanacak..Kadına uygulanan haksızlıkların hepsine karşı olmakla birlikte,beni en çok üzen kadının satılması vücudundan faydalanıp birde ona çirkin isimlerle hitap edilmesi olmuştur...Kadına verilen en büyük zararlardan biri bence onu sokağa itmek satmak hayat kadını durumuna sokmaktır. Bu her yer de her ülke de böyle. Kadın ticaretinden kazanç pek çok art niyetli insanın kesesini doldurmaya devam ediyor. Bu zulüm ortadan kalkmadıkça verdikleri kutlu gün tarihleri bana göre geçersizdir. Kadın yıl da bir gün değil, kadın varlığının her gün kutlu olduğunu anlamalı artık insanlık.

Özüne sadık kalınmayan hiç bir şey önemini yeterince hissettiremez..
Ve ben bu uydurmaca kutlu günede inanmıyorum!!

*************************************

Kızıla boyanmış elleri kan sızısında
Hafifçe aralanmış öpülesi dudakları
Tatmadığı hazların tiryakisi olmuş
Sinmiş gözlerine asi çığlıkları

Ölüm ne ki yok olup gitmek mi?
Toprak kokan kısacık hayatından
Kırmızı elbisesi ve file çorapları
En sevdiği yegâne servetiydi
Ayrıldı gülümseyerek çileli dünyadan

Karanlık bir sokak arasıydı gençliği
Boyalı yüzünde gizlediği kim?
Belki içindeki küçük kız
Çaldıkları masumiyetinden kalan

Ayyaş bir geceye düştü gölgesi
Köşe başında hazır hikâyeci
Anlatıverdi bir çırpıda
Acımayın bu fahişenin biriydi
Ona buna satılık mezat yosması
Aslında iyi kızdı ama...
Vicdansızın birine kapıldı beter olası

Erik dallarında tomurcuklanmış
Yukarı mahallenin aklı havada kızı
İpek bir elbise topuklu iskarpinler
Parmağına çok yakıştı altın yüzükler
Bir gün aniden çekip gitti
En sevdiği dizinin başrolünde hülyası

Kuytu bir köşeye çekilmiş kaderi
Körpecik bedeninde hoyrat eller
Kömür karası saçlarına günah çiğleri düşmüş
On sekiz yaşının baharında
Oysa ne çok severdi anası can hası

Sus hikâyeci yalandı söylenenler
Bak gülümsüyor ölüme tebessümle
Bir bıçak yarası ne ki ten sızısı
File çorapları siyah, elbisesi kırmızı
Gözlerinde bir inci tanesi
Ölüyor kan kızı...

GÜLCENAZ