Kan Kızılı

Gittin ya sen;
Son yolcumu bekleyen,
Son gemi gibiyim...
Ağır geldi yokluğun,
Sırtlanıp gidemedim.
Yakamı kavradı anılar.
Tüm sensiz hayallerimi uğurladım...
Kaldı sensizlikte, bir hali perişan.
Gidersem senle giderim
Kalırsam;
Kırık ayaklı bu hayattan
Rengi kaçan yüzümle.
Gözlerim tavana asıp,
Her gün biraz daha, biraz daha
Derininde kaybolarak
Bu beyaz dipsizliğin,
Belki de, kim bilir,
Kayıp bir eşya gibi;
Alınmayı bekleyeceğim...

Pişmanlığım göz göz dökülüyor
Kurşuni sözlerden kağıda,
Dökmese içini yüreğim
Tek çıngısı yakacak yalnızlığın
Bu yalnızlık, ağır eder...
Bu yalnızlık, sağır eder,
İçinin kurdu olup, küfle kalaylayıp zihnini
Zamansız dalından düşürür adamı...
...
Neden, neden, nedennnnn...
Sorma yeterrrr,
Çıldıracağım,
Bütün suçu üstleneceğim.
Ama hani suçlayan,
Azletmiş aşkını.
Dikmiş başıma
Kara maskesili vicdanı,
Nedameti şaklatır kırbacı.
Sonrası....
Tespih dizimi akan
Ustura kesiği bırakan
Bu KaN KıZıLı acı.
...

Dünya, sen, aşk,
Her şey muhalifken,
Bilinmeze yolcu bu adama
Yok mu naif sesinden,
Bir cümle-i latif?