Kan Kokuyor Toprağımda Açan Güller

bırak tanıma beni çanakkale/de şehit olanı tanı
ismini öğren/de gel
vazgeç gururundan insan olda gel
bırak mini etek giymeyi dekolte yapmayı göbeğini göstermeyi
islamı öğren/de gel

bırakma ağlamasın gözün benim için
öğrendiysen
deden/le
dedemin mezarı yanyana çanakkale/de

kefensiz yatan ejdadını tanı

vazgeç gönlümü yıkmaktan
tanı beni bırak elime para tutuşturmayı

dalgalanan bayrak kırmızı beyaz

bilmelisin ben kırmızı severim beş kuruşu fazla olsun derim

kıroyum
öğren beyazı ne çok sevdiğimi
ölünce giyerim

gel tanı dicleyi öğren fıratla buluştuğu yeri
vazgeç uzaktan bakmaya

gel hele tut elimden sarıl bana hisset yaşadıklarımı

otur karşımda gör beni gözlerinde sevdiğini göreyim
paran parça olmuşum
tut elimden topla beni mezapotanya/da

öğren beni

insanım
bu toprağın çamuruyum dilim belli dinim belli
bırak yıkma dağlarmı
vazgeç donkişotlara hizmet etmeyi pederin eteğini öpmeyi
gel gör munzuru avuç avuç iç suyunda korkmadan arıtmadan

al Kuran-ı kerim'i eline yükselt arşa doğru

bilmeyen öğrensin din kardeşiyiz
imanlı insan kimsenin hakkını gasp etmez
zülum etmeyi bilmez
mümin olan insan kan dökmez

bırak yıldızlara bakmayı
başına şapkayı takana bak
kaç kişi yürüdü idam sehpasına takke uğruna
vazgeç ağlama geçmişe
dün ölüm vardı toprağımda yarın olmasın

ölen benim öldüren benim
doğu benim batı benim
dinimiz bir Ahmedim
kuzey benim güney benim
kıblemiz bir Mehmedim

kan kokuyor toprağımda açmış güller
bülbül uzaklaşmış gül/den
oysa ne çok severdi kırmızı gülü bülbül

korkuyorum adım ayrılık olacak
bir çoban seni koparacak gül
bir avcı beni bulup vuracak
bülbül
yaban olur güle
dikenli tel olur gül sevmeye gelen bülbüle

ağlama ben gittikten sora