Kan Kusardı

Ağustosun tırnak altına gizlenmişti
Hüzün damgalıydı
Avuçları kan kokardı
Ölümün
İnfazın
Ve
Korkunun
Diğer adıydı eylül



Bir kadının yazgısında
Her dilden
İçli ve derin ağlamak vardı
Yırtık gökyüzünden
Kayan yıldızlar
Dökülürdü kınalı saçlarına
Duvarlar yıkılırdı içine
Sessiz ağlardı



Yoksulluk kapısından ayrılmazdı
Hep içindeydi vakitli vakitsiz
Acılar kaynarken kazanında



Bir ülke ağlardı yüreğinde
Kan çiçekleri açardı dağlarında
Yama tutmazdı yamaçları
Güneş çoktan terk etmişti varoşları
Acı kumbarası tıka basa doluydu
Yüreğine taş basarken
Hep ağladı
Ağlatıldı



Eli kolu bağlaydı
Çaresizliğine susar
Gözyaşı dökerdi
Çünkü
O bir anneydi
Boğazına kadar doluydu
Eylülü andıkça kan kusardı