Kan S/ağlıyor Şafak

Islanıyor düşler
geceyi emen yıldız sağımlarından
Taşıyor göz bebeklerinde titreyen yaşlar
gitmelerinin
Susuyor gizinde
güllerin payesinde bükülen dudağı

Ardında
hüzzam bir melodiyi heceliyor kemanlar
Hep aynı nakaratta kırılıyor
nağmelerin sancıyan dizesi
göğsü sonsuzluğa yırtılan nağmelerin teli
Düşüyor omuzdan yere

Bir şiir akıyor gecenin göğsüne
gözlerinden
efsunlanıyor saçlarının kokusunda
denizin tutuşan göbeği
Çalkalanıyor
maviliklerin kaçamaklarında salınan Üsküdar

Boynunda papatyaların saflığını süren o dokunuş
Ellerinde gün ağızlı gonca güller
Yanaklarında ballanan gamzelerinin
bebek gülücükleri

İpek kozasından sıyrılmadan
üç günlük yarınlarda
Safran mağrurluğu sürüyor
solgunluğuna ak teninin
Bir sessizlik daha çırpınarak can veriyor
ellerinde Azrail'in

henüz selân okunmadan
İniyor gençliğime dalga dalga çaresizlik
Kırılıyor beli göğsümde taze filiz süren goncaların

mavisi ağırlaşan Karadeniz'in azgın sularında
Kanıyor ucu pembelerin dudaklarında
kayıyor ayaklarımın altından s/onsuzluk

Kuduruyor dalgaların ağzında
köpükleşen çığlıklarım
Göklere yükseliyor ruhumun
baygın imdatları
Boynuma dolanıyor o kırmızı kaşkol
Öylece
asılı kalıyorum çaresizliğin ıssızlığında

Kadın kişi niyetine son saltanatın gizinde
iki kişilik namazı kılınan suskunluğum

özgürlüğe kanat çırparken
adının segah makamı
yokuşlarımda ki titrekliğin düşüyor
yarınlarımın ucundan
Yırtılıyor soluğu akşamların
Kopuyor göğsünden gecenin yıldızlar

Gitmelerinin zamansız kıyımından
Kan s/ağlıyor şafak sessizliği biteviye...