Kan Yağar

Soluklaşırken gün
Çardağına yüreğin çay demi hüzün düşer

Gece şarkıları vurur keman
Gözlerimde cam kırıkları
Ağlayamam

Özlem kara semahıdır aşkın
Döndükçe toprağa gömülen

Kabir yalnızlıklarında
Yıldız gölgeleri içilir
Nehir diye

Kaybolur mavi
Dalgasında uzun saçlarının
Arınamam


Dudak çatlar
Susuzluğundan
Şehrinin yağmurlarını dilenirim

Yağmaz

Kan yağar
Gökyüzünden omuzlarıma
Kızartana kadar kan kırmızı

Yorar yorgunluğumu
Yoğrulurken seni

Esir zamanlar yükler gece
Taş diye üzerime

Taşlaşırım buzdan heykel misali
Şehir parklarında....




?' seni umudumun kopçalarını kopardığım yerde bıraktım ?'