Kanadı Kırık Keklik Gibiyim

SAğ kanadımda sevgiyi,
Sol kanadımda aşkı,
Taşıdım,taşımaya çalıştım yıllarca.
Düz ovada vurmadılar beni,
Yolumu şaşırmışım,
Veya şaşırttırılmışım,
Uçurumlara bel bağlamışım,
Sarp kayalıklardan geçerken,
Kanatlarım takıldı,
Çatallanmış bir palamuta.
Önce sol kanadımdaki sevgi düştü yere,
Yinede uçtum,
Kanatlarımın gidebildiği yere.
Sonra derken,
Dengemi kaybettim,
Daha doğrusu kaybettirildim,
Sapanla vurdular, sol kanadımı yerden.
Tam kanadımdaki aşka isabet,
Gözlerini oydu sivri taş.
Kör oldu aşkım,
Tutunamadı kanadıma,
O'da bıraktı kendini uçurumdaki kayalıklara.
Süzüldüm süzülmesine,
Üzüldüm üzülmesine,
Bir şimşek gibi çakıldım üzerine,
Ama nafile,
Yetişemedim çakıldı yere.
Oracıkta can verdi aşk,
Son sözlerini söyleyemeden.
Mezarını kendim kazdım gagam ile,
Taşını ben diktim kırık kanatlarım ile,
Son sözlerini ben söyledim,
Bıçak gibi kenetlenmiş dilim ile.
Gidin bakın ne yazımışım taşına,
Okuyun,ağlamayın ama,
Avlasaydınız beni düz ovada,
Dayanırdı herşeye bu yürek,
Gaddarca saldınız beni uçurumlara,
Arkamdan sırasıyla hançere ne gerek.
Sevgi kalmadı artık içimde,
Aşk ise yatıyor mezarında sessizce.