Kanadı Kirpiğimde Yediverenler...

çok aşık bir adam geçti gözlerimden
gül dedi
inandım
gülesim tuttu
kanadı kirpiğimde yediverenler...



üstünü örttüm acıların
tütsüledim anıları
gel dedi
inandım
gidesim tuttu
saçlarımda boğazın rüzgarı...



ve
sallanan bir sandaldı arta kalan
içinde yenilgi dolu hayatım
başımı alıp gidecekken çok uzaklara...



durup düşündüm !
sorsa biri nereye diye
cam önündeki sardunya verecek cevabı
bütün ateşböcekleri şahit
seni çizecekler yollara...



bundan sonra
suya anlattım derdimi
maviye boyadım her hayalimi
güllerim soldu
sözlerim bitti
omuzlarımda bir ürperti
sanki
az sonra sarılacakmışsın gibi...



kısacası
yağmura , rüzgara ve güneşe inat
sev dedi
inandım
sevesim tuttu
söndürmek için kalbimin yangınını
kırık bir aynada bıraktım hayatımı



mısralara döküldü ruhumun dehlizleri
yaz dedi
inandım
yazasım tuttu
eskiterek tüm sözcükleri
sıkıştırdım bir şiire sevgimi...
ki;
ayırt edilemez oldu
bir gülle
bir sevgili...