Kanadı Yaralı Aşk

Bir kabusun ertesinde uyanan bir özlemsin,
İrili ufaklı gözyaşı seline siper ederken yüreğini,
Koyununa düşen her ayrılığa sıkıca sarıl,
Onlar ki emanetidir gidenin...

Güneşin boğulur en derin gülüşünde,
Oysa bir o kadar sıcak kanlıdır gözlerindeki mutluluk.
Korkusuz, bir o kadar da sualsiz.
Bir bebeğin hıçkırığı kadar derin,
Bir o kadar telaşlı bir o kadar da hoş.

En yalnız sevdaların adının silindiği yerdeyim.
Kalabalıklar içinde bir tek kendimi görebilecek kadar içtenim.
Yokluğunu kabullenmeyecek kadar evhamlı,
İsmini gözlerime yazıcak kadar da coşkun....

Seni sevmeye hevesli bir küçük yüreğim işte.
Kapında sabahlayan yalnızlığı giymiş bir dilenci,
Dua yerine aşkına amin diyecek kadar imanlı,
En acımasız sözlerine siper gerecek kadar da yürekliyim...

Kanadı kırık bir aşk işte,
Gülüşleri sende kalan,
Ağlamaya bürünmüş..
Ayrılığı, benim sakladığım.
Yüreğimde misafirden çok ev sahibi yaptığım ayrılığın....
En ağır ağıtlar yakılan türkümsün işte
Yüreğim parçalı bulutlu,
Güneşim sende tutuklu.