Kanadı Yırtılan Bulut

hep bozardı
sevecen çocukluğumun eğreti oyunlarını
iki kuzunun yaylımında gözlerim
indirirdi kanatlardan telaşlarını
öfkesinden alırdık nasibimizi
içimize işleyen zatürrelerde

hep kızardı
sanki kanatlarına saplanan oklar
ucu lastik sapantların iziydi
unutmuştu paratoner dallarını
sanki bizdik üstünde gece sefası
ve oradan kovalardık yıldızları

hep sızardı
içtiği alınterinden gecelere
muradlarda tutulurdu dilekler
duvağını yellendiren tazelerde
sabi sübyan bebelerde
kavuşurdu kanatlar
pamuktan ninnilerde
yüreğinden ırgalardı

zalimliğe ne demeli
öfkeden çekilen kınlara
bir çiğdemi gölgelerdi
hüzün ekerdi tarlaya
kanadı düştü sevdaya
bölük pörçük buluttu
başında ağıt emziren
öfke sağanaklarında

kahır yüklü Anadoluydu
üstünde püsküllü atlar
gözlerde şehla bakışlar
içine akardı gözyaşı
yırtık kanadından bohçalar sarardı
sevda katarı Turnalara....

24.05.2010

'var git Turnam kanadın yırtıktır'
'yar el olmuş muradın kırıktır'