Kan(a)gren Şiir

(Tekin'e Mektup)




Yalnızlık şehirleri de vurur Tekin
Ardından o tekinsiz şehirde yaşanır mı dersin?

Su içer gibi kafaya diktiğim şiirler kan gibi
Lokma lokma boğazıma dizilen imgeler yavan
Tuz bas diyorlar yarana
Görmüyorlar her yanım kan revan

Çekilir dert değil ki bu yalnızlık
Hani ardımda kalacak olsa
Çekip gedeceğim buralardan
Ah! ne vardı Tekin
Ne vardı paslı bir şiir gibi / giderken
Şu yalnızlığı yüreğime saplamasan

Tam da yaşanmışlıklara dek geldi inan
Yarasından sızan sızı yüzünden
Kana bulandı anılar
Karanlığı şarkılarla böldüğümüz geceler
Gülüşleri kadeh gibi tokuşturduğumuz sohbetler
Kan revan
Asma bahçeleri eşliğinde sevgililerle
Hüzünlere öpücük bastığımız gündüzler yaralı
Ortaklaşa kurduğumuz hayallerse öldü Tekin
Toprağa gömdüm hepsini inan

Şimdi çıkarıp o hayalleri bilesem
Kanıma bulaşan bu yalnızlık Tekin*
Akıp gider mi dersin
Bileklerimi kessem!

Akacak kan damarda durmaz derdi annem
Bu yalnızlık durur be Tekin
Kalp kırılsa da yen içinde kalır
Yakamı bırakmaz bu namussuz acı
Bu şehri ardımda bırakıp gitmeden

Şimdi söyle Tekin
Şimdi söyle...!
Kalkıp hayallerimizden izini sürsem
Hani şu tuz basamadığım yarayı deşip
Peşine düşsem
Seni bulabilir miyim dersin?

En azından şu mektubu yollamak için
Öte tarafta var mıdır bir adresin?