Kanamalı Şiir

İşte böyle çarezis kaşırken yaranı
suskular kanatır kırk yerinden
sevda sözcüklerinin kabuklarını
hüzün işgale durur natamam mısraları

Tek sen anlarsın
sert lodosunu yüzüne kusan İstanbul silûetinden
uzaklara demir alan o köhne geminin
güverte üstü tarifsiz yalnızlığını

Ta ki sabah olur
toplayıp müsveddelerini kısır gecenin
yakarken zihnin dipsiz koyaklarında
dudağında söndürürsün zamanı.