Kanatsız Melek

Yürüyorum kalabalık içinde sessizce
Adımlarım pek sağlam değil kafam bir dünya
Derken biri geliyor gülümseyerek üzerime
Ve kokusunu soluyorum rüzgar esintisiyle

İnanmam aslında bir görüşte aşka
Üzerime yok zaten büyük konuşmada
Bir şey bildiğim yoktu aslında
Sadece inanmam ilk görüşte aşka

Derken göz göze geliyoruz aşıklar parkında
Sanki kanatsız bir melek gibi bürünmüştü beyazlara
Ne yalan söyleyeyim etkiledi beni bir bakışta
Ve istemsiz bir şekilde çekimine girdim zamanla

Güneş vaktini doldurdu ve geceye teslim etti nöbeti
O kanatsız melek gözlerime baka baka bana veda etti
Sanki bir daha görüşmeyeceğiz der gibiydi gözleri
Ve bir daha hiçbir zaman gözlerime görünmedi...

Bilmiyorum neydi bu olan biten. Rüya mı yoksa gerçek mi
Ama bir gerçek var ki çok özlüyorum kanatsız meleğimi