Kanaviçe

aşklarını hasır altı eden beden
kendinden korkar olmuş
sığınmış girdaplarına zamanın
kanaviçeleriyle örtünüyor
utanmadan

genetiği değiştirilmiş nabızlar gibi atıyor
morgda değil burada kalacak
sündürülecek uzun uzadıya
umulur ki rahat nefes alacak
vurdumduymaz saat tiktakları ilk bulguları olacak
deliller karartılmadan
sanki her daim körpe
hiç yaşlanmayacak
tek güvendiği
bengisu yüreği



rivayet odur ki bir daha sevmeyecek
bakmayacak kül kedisine mart'tan önce
çalınan eşyalarını kimse teslim almayacak
tutulmayacak kayıtları
şiir aralarına bile sığdırılmayacak
kaçamak hezeyanları

ayakkabılarını eskitmiş bir tren
geçip duruyor köşelerden
kıvrımları ezeli bir yara sanki içimizde
siz kendi fazlanızı gördünüz
biz biraz eksildik
kendimizden
narkozdan önce
kendi falımıza baktık telvesini hesaba katmadan
ve
korkmadan
verdik selamızı

yabani atlar dolaşıyor beynimde
hepsi aç
hepsi genç
ayrık otları gibi her derde deva
ısırgan gibi musallat
ara sıra vuruyorlar bacağı kırılanı
uyutuluyor deniyor
inanıyorum

biz de bir gün düşeceğiz o yola
korkmayacak orman
ele vermeyecek ağaç ana
yolumuza dökülecek
gönüllü olarak
papatya



mayıs-haziran2011
kundu/antalya