Kanayan

' Yüzüm ölülerime, sesim ışığa dönük..'


I-

İçindeki kentten
Kopup gider
Rüzgârların
Yollara savurduğu küller..
Küller ki
Yakmayandır bir daha kendini..

Onarılması mümkün olmayan kalp ağrılarıyla
Dağılıp durursun, şu tozu alınamayan yılların avlusuna
Siyah kar bir uçurum uğuldar içinde, üşürsün;
Tozlaşan hatıralar yurdunda yalnızlık..
Dudağında suskunluğun izi..

/Sesinin ünlediği yerde, kanıyor hayat/

K(anıyorsun)
Yenile- yenile
Yana-söne
Ateşine kibrit olunmuş sevdalar
Artık yeni düşler doğurmuyorlar
Doğacak olanlar ise, daha
Günlerin rahminde, boğduruluyorlar..

/Tarih, yitirmiştir acısını
Acı, anlamını..
Anlam
Yitirmiştir insanı../

Artık, dövüşülmeye 'değer' bir şey kalmamıştır
Değer de yitirmiştir anlamını..
Yaşamak, ey
Kalmamıştır..

Bu yüzden:
' ey, yurdum istikbalinin gençliği! Birinci vazifen
Yüreğini aşk panayırlarına a(bandırıp)
Rezil ve sefil gündelikler yaşamaktır..'

'................' Onlara
Bombaladılar dağlarını;
Kendi coğrafyalarının..
'................' Ki
Boğazladılar, kurşunladılar
Kendi öz evlatlarını

Çıldırmanın saatindeydi cinnet
Saatleştiler işte, '..............'dur şimdi onlar
Çocuklara..
Çocuklara, sökük bir yarın bıraktılar..


II-

Sesinin ünlediği yerde, kanıyor hayat..

Şimdilerde kimileri, aşklarını
İhanetleri
Ve tükürükleriyle yıkayıp
Sonrada çamaşır iplerinde
Kurumaya bırakıyorlar..
Üstelik gün ışığında..

Artık o...pular bile, utanıyorlar..

Bırak gündüzlerin şu rezil ışığını
Bırak.. Sen geceye yasla içindeki sabahı..

Damlalar..
Damlalar ile tomurcuklansın, kalbinin baharı...

Bak, yeni bir sabaha sökün ediyor kuşlar
Herkes, bozgunundan yamalı düşlerle sızıyor sokağa
Kiminin ceplerinde aşk kırıntıları
Kiminin gözlerinde, kocaman hüznün dalgınlıkları
Tutunmuş işte elleri bir yerden, bırakmıyor hayatı

Acılar kanatsa da güllerini
Bırakma, içindeki çocuğun ellerini

Bir gün, gök/yüzünde
Kuşların çizdiği yolda uçacak düşlerimiz
Sesimiz delecek duvarları
Bu, köpekleşen karanlığın duvarını
Hep vuran ve vuruşturan hayatın duvarını

Bir gün seyredeceğiz, vurmadan
Uçurtmaları..

Acılar kanatsa da güllerini
Sıkı tut içindeki çocuğun ellerini

Yoksa düşecek insanlığımız
Düşecek..
Düşlerin dalından

Çünkü:
İnsan olmak
Biraz da
Acı çekmekten geçer

Acı
Düş/ten geçer..


M.H
Haziran- Temmuz 2o1o