Kanayan Bir Mendil Bıraktım Sana

Kanlı bir mendil bıraktım sana
Hep damlayan hiç kurumayan
Saklarsın umarım nemine aldırmadan
Acı bir an gibi durur koynunda
Hatırlarsın dokundukça
Yara açar ellerine kızandağı gülleri gibi
Batar kızıl aynana dikenleri
Düşünürsün terkettiğin yetim düşleri
Kanlı bir mendil bırakıyorum sana
Kanı hiç kurumayan
Sıcağı ellerini yakan
Hasretle anarsın her dokunuşunda
Yanar ellerin,yanar tenin
Izdıraba döner gecelerin
Sararsın ellerine her aldanışında
Acısı geçer yalnızlığın o zaman
Avutur seni gece ayazında
Ağlarken bas onu koynuna
Ellerine yanarsa
Görmezse gözlerine
Dermandır inan,dermandır sana
Kanayan bir mendil
İçinde ben,içinde sen
İçinde adı konmamış ülken
Mutlu anlar içinde
Kanayan bir mendil bırakıyorum sana
Kanı hiç durulmayan
Dağ taş uyurken
Usul usul bağrına damlayan
Kanlı bir mendil
Kanayan bir an
Kanı,
kanı hiç durulmayan....