Kanayan Geceler Depremde(bir Mum Yaktım ,dün Gece Öldürülen Şiirime...)

sokak lambalarına sarıldım, sen diye
aydınlatan karanlığımı sen diye
sevdalandım ışığa ,sen diye
sen diye diye verdim son nefesimi,sen diye.
söküldü kalbimin bir ucu
sevdam döküldü sokaklara
menekşeler açtı,
güller goncalandı ,sevdamın etrafında
hayat verdi kısaca dünyama
...sen yokken ,sen vardın
sen yokken ben var mıydım?
gece yarıları berduşlarla sokaktaydım,
ah! diyerek,of! çekerek ,alkolü dünyama dayamaktaydım.
yaraydı günler dünyamda,
kanayan geceler depremde,
sallanan ferhat ,kerem ,mecnun...
bendim sallanan gecede...
sallayan leylalara karışmış,
aslıyla arkadasmış,
şirin ondan feyz almış...
kısaca tüm hikayelerde sen varmış.
bir hikaye yazıyorum şimdi duvarlara;
denizin hikayesi bu,
kayığında balıkçının yoldaşı
nekadar gitsen kavuşulmaz, ufuğa...
aslında tam tersi , benim dünyamda
git git bitmiyor denizz
ulaşılmaz olan sensin aslında...
sokak lambalarına sarıldım, sen diye
aydınlatan karanlığımı sen
sevdalandım ışığa ,sen diye
sen diye diye verdim son nefesimi...