Kanımı Kanına Katım

Aldılar insanlığımı benden çocukken
Sürüklediler köy meydanında ibret olsun insan olana
Kin nefret tohumu ektiler toprağımıza
Başak olmuş buğday kan damlası

Metropol/la sürüklediler masumiyetimi
Kimine göre köylü kimine göre yobaz
Kimine göre eşkıya
İnsan olarak görmedi gözleri

Kalbim kaç yaşında bilmem
Öyle büyük/ki toprağa sevdam
Bir/gün örtecek beni saracak bu toprak bedenimi
İnsanlığım kalacak kan dökülmemiş toprağın üstünde

Kaç yıldır bilmem sana kardeş dedim
Kanımı kanına katım
Evimde can büyüttüm senden bir parça
İnsanım insan seni beni yaratan
Allah değil mi kürtmü türkmü
Lazmı çerkezmi arapmı ne fark eder insan olana