Kankardeşi

düşmekte var bu oyunda...
kalkmakta...
böyle bilmeseydik biz
hiç çıkarmıydık bu yola...

kırgın değilim...
küskün değilim...

dedim ki...
kaderde ne varsa
kucaklamak değil mi ki
hayat...

ve aldandık biz
hemen kandırdık kendimizi...
duymaya dahi izin vermeden...

mutlulukmuş, aşkmış huzurmuş...
hüzünmüş, çileymiş, sancılarmış...

her anımızda dik durabilseydik
gelir miydi bunlar başımıza...

bize verilen bu rollere
neden böyle kapıldık ki...
ıssız sahnelerde
maksadını unutup

dedim ki çocukluk sırdaşıma...
'biz, bu yola çıkarken
oysa bir hedefimiz vardı...'
hatırlar mısın?
sözvermiştik birbirimize...
ulu bir çınar ağacının altında...

o kadar güzeldi ki
hayat...
düştükçe içine biz
sanki bu dünyadan uzaklaştık...
ağır ağır...

yazık...
boşa akan kanları
parmaklarda birleştirirken biz,
hiç tahmin eder miydik
böyle manzaralara takılıpta
yolda kalmayı...

12.09.2012