Kanunuevvel Hüznü

Yükünü yığdığında renkler
Küf basar latifeli hislerini.
Canına okursun mavinin.
Kolayına kaçar soğukça gülmek
Öyle değil mi şairim?
Olduğundan daha koyu değil mi tuhaflığım?
Çarpık seslenişinle terslenmez mi sözlerim?
Oysa ki ilkinden beri sarstığından gülüşün,
Darlık getirir ruhuma yaşadığım şehir.
Ve şehrine gelmek isterim..
Bilinmezden gelinir benimkiler.
Derken kısar gözlerini bakarsın denizine,
Aklından kotardığın bir şiir patlatırsın
Kaypak dalga duyar sesinin aksini.
Düşlerim:
Görünürden uzak hüznümle içerim sonuncusunu tütünümün.

Yağışlı bir kanunuevvel günü
Garip meşrep yürüyüşünle anarsın yazdıklarımı.
Sana anıştırmalarımı getirirsin hafızana
Hafif mizacımı dinler ama bilmezsin,
Amma velakin eskimiştir hislerin.

Paletimden damlattığımda aslolanı
Yine garip bir tesir içersinde gezinirsin.
Çağla yeşiliyle aran iyidir,
Oysa ki ben sedef grisini boca ederim ellerine.
Süklüm püklüm manzara çıkar ortaya,
Derme çatma bir hikaye,
Olası mutluluklara binaen.

Bende tüm tedailer sende biter iken sen, yazmayabilirsin.
Olmadı, yaşadığın o mistik şehrin
Nar alacasından
Yine tuhaf bir ironiyle yol alırsın.
Nitekim, heybemdeki tüm renkler seninken
Durma, gel...


Aralık//2014