Kapanır Kara Kaplı Defter

kapanır kara kaplı defter
yaprakları arasından bir ışık süzmesi
ince narin elleriyle dokunur parmak uclarına
yavaş yavaş
tane tane konuşur
dudakları arasından çıkan her sözcüğün kıvrımına
heycanla donar damarlarımdakı kanım
sesiz bir gülümseyişle uyanır
her sabah koynunda küçük bir güvercin
çırpınır kanatlarnır aniden
yerli yersiz iç çekmelerden
ibaret kurur dudaklarım
acılır sonsuza kapıları
engamesiyle
zamanın geri getıirdiklerini alır götürür
kör dipsiz kuyularda haps eder
eskiden geriye bir tutam renk kalır
o da kaybolur gider gök kuşağının
eşsiz güzelliğinde...

M.d