Kapayıp Geceye Perdeleri
mimozalar kaldırımlara uzanır
ayak izlerine değer etekleri...
sanki ürkek ve masum peri kızlarıdır
dökülür avuçlarıma sarı inci taneleri...
dalları, utancından kıpkırmızıdır
çekip gittiğin günden beri...
buzul çağlarından kalmışcasına
soğuk ve karanlıktır artık zaman
yüreğim kuş kuytularına sığınır
kaçacak bir delik arar gibi...
hani giderken,
ateş fışkırmıştı ya topuklarından
bu yaralı şairin mısralarında barınır
hala yürek dağlayan o ateşin külleri...
ardınsıra,
uykularımı ateş basar
kabuslarıma tüneyen bütün dertleri
kafiyelerle süsleyip yamarım mısralara
yokluğun...yok satar!
fakat kıyamam yokluğunu satmaya
kapayıp geceye perdeleri
saklarım seni sade bana...
ardınsıra, uykularımı ateş basar kabuslarıma tüneyen bütün dertleri kafiyelerle süsleyip yamarım mısralara yokluğun...yok satar! fakat kıyamam yokluğunu satmaya kapayıp geceye perdeleri saklarım seni sade bana
tebriklerimle
yokluğa varlık telkini, sevdayı saklama muhabbeti ama sadece şaire kutlarım👍👍👍
uykularımı ateş basar kabuslarıma tüneyen bütün dertleri kafiyelerle süsleyip yamarım mısralara yokluğun...yok satar! fakat kıyamam yokluğunu satmaya kapayıp geceye perdeleri saklarım seni sade bana...🤐
illede final derim her zaman
çok güzel bir finaldi kutlarım tuncay bey 👍
artık hem sana kıyıyorum hem yokluğuna...seni yokluğunun en mahrem yerine sakladım,utanırım çıkarmaya...
Yokluğunu bile varlığı kabul etmekte haklısınız şair. Külleri bile sıcaktır.
Kutluyorum.