Kapı

hecelerden bir hece idin
sevgili...
bu gece, seni söyledi
bedenimin dili...
gözlerim suya değdi,
kirpiklerim üşüdü
ve adın
bir nefes gibi
küllerimde dirildi...

sulardan bir su idin
sevgili...
bu gece seni içti
bedenimin mahremi...

çöl kavruğu yüreğimin
dürüldü güneşi
ardından
dağları yürütüldü
ve başım yerde
alnıma adın geçti...

yavandı gözlerime
renklerin sesi...
bir kapı aç,
ışık düşsün üzerime
karanlığın ufkunda ışısın siyah kare...

her kitapta bir eylül ağlar,
her sayfa bir hüzün taşır ellerinde
geceler tuz, heybesinde
ve kayalar yontulur, ufalır
biz, yokluk düşü çekeriz üzerimize...
oysa,
sesler dövülür, kulağımızın örsünde
bebekler ağlar, avuçlarımızın içinde
denizler, denizler işvelenir,
yıldızlar görücüye çıkar
ve güneşten ağlar atılır
her gün
saçlarımızın güvertesine...
gece, hep günün içinde...

bir kapı aç.
siyah bir kareyim henüz
siyahın içinde
ışık düşmeli üzerime...

bu gece seni içti
bedenimin mahremi.
çöl kavruğu yüreğimin
dürüldü güneşi
ardından,
dağları yürütüldü
ve başım yerde
alnıma adın geçti...