Kapım

Kapımın önünde güz yaprakları yığılı,
Kaç bahar geçti üzerinden de kimse oralı olmadı,
Üstüne yağmurlar yağdı, rüzgarlarda kurudu,
Kum saati dünya döndükçe üzerine yenileri kondu.


Hiç tıklatan olmadı kapımı, hayaletler bile,
Oysa kapım camdandır ve candandı gelene,
Sımsıcacıktı üşüyene, serin bunalana,
Olacaktı, kendini kaybedip gelene ayna.


Kilitsizdi benim kapım, anahtarı yoktu,
Sessizce ?selam? demek yeterdi, bilmezdi korku,
Kir tutmazdı, kin bağlanmaz,
Hoş kokulu bahçelere açılırdı, kibirli dağlar bulunmaz.


O geldi ve kapımdaki güz yapraklarını ateşe verdi,
Pamuk gibi yandı, yılların birikimi,
Günahlarını kulpuma bağladı,
Tokmağımla bana vurdu, haline canım acıdı.


Yinede, ardına kadar açılır ona kapım,
Yine gelir güz yapraklarım,
Yeterki bahçemi talan etmesin, istesin,
Ve haykırsın ?bu kapı benim?





31.07.2009 Cuma, Eskişehir