Kapıyı Aralı Bırak
Hayatın parmak uçlarına sıkışmış yıllarını çekiştiren.
Gözleri düş bozması çocuk.
Ne vuslatsız baharlar gizli yüreğinde?
Sen Tanrıyı bile iliştirmezken gözyaşlarına.
Hangi kutsanmış su olup aksam bilemedim.
Dudak uçlarında kanayan yaraya.
Adına adadığım kelimelerimi avuçlarına bırakırken.
Dokunsun istedim bir kez kirpik uçların kuytularıma
Şehir yangını sözlerin küllendi.
Dilleri lal oldu beyaz kağıtların.
Acıya bilendi parmak uçlarımdan damlayan sevgi.
Yakalayıp umudu kulaklarından
tapındırsam ayaklarına.
Sahi düşlerim gülüşlerine erermiydi?
Hadi bas yine hayatın bam teline.
Sessizliğine boğulsun kulaklarım
Bir aşkı daha öldür as ki satırlarına,
yaşadığından haberim olsun.
Acıya bağımlı düşlerle bırakma beni yapayalnız.
Kapıyı aralı bırak ki,
yokluğun birazdan dönecekmiş gibi olsun.
çok güzel.tebrik ederim.
Tanrı'nın Ellerinden akan rüzgar, insanlığın elinde fırtına olup parmaklarımızı kanatsa da Bilirsin biz hep gülümsedik tek renk kalmış dünyanın suratına.
Şimdilerde kırılgan hayaller avuçlarımızda titreyip dizlerizi kırsa da Her umutsuza açıktır kapımız öyle değil mi ruh eşim? .)
Sonsuz saygımla...
Gercekten guzelmis,tebrikler Ebru hanim👍😙😙😙
Kaleminizin kelamı bol olsun. Güzel bir şiir okudum. Tebriklerimle''
şiiriniz güzel olmuş tebrikler