Kar

kar düşüyor
ömrümün geçmişini
kar esintileri çiziyor
yağış gibi geçen
yıllar
incelen hayatlarımız
yalnızlığın boşluğu
uzaklığın büyüklüğü
sevginin mutluluğu
hüznün derinliği
hepsi yaşandı bitti
eski günler gibi
kar
sevinçlerle taşıyor
yolar
ve hayatlar kapanıyor
insan hikayeleri okunuyor
kuşatıyor beni
bir kar çölü
üşüyorum şimdi
üşüyorum
sıcak odalar özlüyorum
ışıklarını veren
sevdiklerimi arıyorum
kara benziyor mesafeler
hayatlarını unutan taneler gibiyiz
eriyoruz ...

Mustafa KAYA
16.12.2016/Çengelköy