Kar

Sabah erken kaktım bugün,
Camlar buğulanmış,
Nefes değmiş sanki,
Dışarı bakıyorum,kar yağmış,
Sevinsem mi,üzülsem mi,
Bir türlü bilemiyorum.

Beremi ve atkımı alıyorum hemen,
Hatırladın mı,bu bana tek hediyen,
Sabırsızım ve hala kararsız,
Üzgünüm aslında daha çok,
Yeniden gelsen be canım,
Bu sensiz ilk kışım,ilk yağan karım.

Dışarı çıkıyorum,buruk bir heyecanla,
Hava ipek gibi,ruhun gibi yumuşak,
İçimi dolduruyor temiz kar havası,
Senden sonra tuttuğum yası,
Gömmek istiyorum,
Aşk beyazının içine.

Bir köşede çocuklar oynuyor,
Kar yağdığında,en sevdiğimiz köşe,
Kardan adam yapıyorlar,
Ruhu,çocuk sevinci,umudu,temizliği olan,
Biz de yapardık ya hani,ona benziyor,
Tek fark,bizim ruhuna kattığımız aşk.

Yüzümü kaldırıyorum,semaya,
Melekler iniyor sanki yere,
Her kar tanesi,yüzüme düşen,
Karışıyor,göz yaşıma,
Sana olan sevdama,
Bu sefer mağlubum,sanırım kara kışa.

İşte böyle,bu kış sen yoksun,
Bende yokum,tam da bu yüzden,
Ben yine kar yağdığında,
Dışarı çıkarım,seni anmak için,
Yine ağlarım,sessiz sakin,
Hep sorarım bir de Niçin?