Kar Balkonları

yaz koptu
ayrı yönlere dağılan rüzgarlarda
saçlarımın kımıldanışına tanık dokunmalar
beni şarkılarından düşürdü/
ışıklarından...



ötelere gittim
ve biraz daha şehirler geçtim yorgun
çatlak bedenimde yaşlanmış tarih
soğuk geliyor
yeni doğmuş gibi yaslan kendime
bir ağaç daha kanarken

sabah ölümle başlıyor


gecenin kıskacında güneş
içimdeki çocuktu
hapsetmeden önce ırmakları
gözlerimin tonuna...
yüzümü toprağa gömen masalın uykusuzluğunda
akşamları susarım
deniz ölü şairler toplar karanlık bulutlardan
özlerim kar balkonlarından umudu
boyna genişleyen yara
içimde büyüyen acı


yürür hüzün odalarına cebimden akan sonsuzluk


boşluğa atılan yarınlarda kağıttan gemiler
kırık ayları yüzdürür
bakakalırım şiirler düşerken ayrılığa
bakakalırım durmadan çocukluğuma
dudağımdaki sessizlikte susar kelebekler
ve herkes...
cama dayalı çığlıkta ölü bir bahar
halbuki güneşini içerdim
gökyüzü teninden


kendimi uçurumlarda sınıyorum
yalnızlık yeşilleniyor
ben soluyorum

sesimi de al

...