Kar Kırmızısı Elleriyle Yeniden

uğrunda bıraktığım her gün doğumu
karanlıklarımın aydınlık gökyüzü olsun...


bazen savaşmamak lazım
bunu geç olsada öğrendim
hiç beklemediğin zamanlarda
bir gelip kapını çalıyor
çok söylediler gelecek günü bekle diye
bekledim
biraz yoruldum
ama geldi hiç gitmeyecekmiş gibi
yanımda
göğsümün üzerine başını koydu
artık gözüm pencerede değil
uğruna dünyayı ...
yaşamayı bıraktığım rüyayı beklemiyorum

yeni rüyaların azizliğinde
bir kez daha kutsal sudan içiyorum...

aldanıp yalana
kanmıyorum oyunlarına
kar kırmızısı ellerinden küçük bir dünya yarattım
içinde yarin göz yaşlarıyla büyümüş çocuklarım
ellerinden tutup gidiyorum
senden uzakta her vakitin tadını
onlara bölüp
geri kalanlarıyla yeni aşklar besliyorum