Kara

-İğdiş’li Tatlı Aksuna’ya-

Seksenaltı yılı kara geliyor

İçerim tutuşup bağrım yanıyor

Öküz çukurundan kurtlar iniyor

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Kimseler duymasın yasa bürünek

Haram olsun üç gün yemek yemeyek

Bu sırrı da kimselere demeyek

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Yükselen köyünün kurdu boz olur

El tavuğu uçar biz de kaz olur

Bir kellebe hepimize az olur

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Döndü duymuş dizlerine vuruyor

Hatın Ana yavrum deyip dönüyor

Çocuklar küsmüş ekmek aş yemiyor

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Derisini kasap gibi soymuşlar

Kelleyi yememiş bize koymuşlar

Sağolsunlar bizi insan saymışlar

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Yükselen köyünün boz olur kurdu

Terkedip de gidek böylesi yurdu

Bizi iflah etmez Kara’nın sonu

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Komşular duymuş hep yasa geliyor

Dost ağlayıp düşmanlarım gülüyor

Hatın Ana yavrum deyip dönüyor

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Bekçi gelse köyümüze bakmıyor

Muhtar korkmuş evden dışa çıkmıyor

Azalar da birbirinden korkuyor

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Kurtlar inmiş Yükselen’in düzüne

Dayanılmaz bu Kara’nın derdine

Enik alıp da büyütek yerine

Uyansana kardaş Kara gidiyor

Yoksul Soylu’dan selam Yükselen’e

Birinci aza der benim neyime

Muhtar iyi baksın bekçi dayıma

Uyansana kardaş Kara gidiyor

İğdiş (yeni adıyla Yükselen) köyünde inşaat yaparken muhtarın Akçakışla’dan gitme bir köpeği olduğunu öğrenir. Köpeğe “Kara” ismini vermişlerdir ancak sürekli olarak “Ağçakışlalı” dediklerini duyar. İnşaat bitip köyüne geri döndükten bir sonra köpeği kurtların parçalayıp yemiş olduğu haberi gelir. Bunun üzerin Kara için bir ağıt yazıp köyün muhtarına gönderir. Böylece köyünün köpeği de olsa kendisi için kıymetli olduğu mesajını verir. Türk Edebiyatında neredeyse hiç rastlanmayan bir hayvan ağıdı örneğidir.