Kara Ağaç (Kök Ve Gövde)

I Kök

-suya hasret-

dört bir yana uzandı
titreye titreye elleri
aradı, arandı
sarmal boşluğunda
salındı, sallandı
kabuk tuttu dudakları
değdi kumlarına zamanın
kaba saba bilekleri

dört bir yana yol aldı
içine doğru tuttu
aynayı söğüt imali
baktı, bakındı
zifirin arasında
ayırdı, ayrıldı
tek tek suretlerle
seçti çığlıkları

su kayıp

II Gövde

-güneşe hasret-

göğün göğsüne doğru uzandı
bir böcek mi yürüyordu ne
saçlarından ağrı
bir çocuk mu ağlıyordu
kanayarak
çizikli kollarında
gülüşüne sardığı
dayanarak
oyuklu sırtına

göğün göğsüne doğru yol aldı
bir ak yeleli at mı irileşiyordu
göz bebeklerinde
bir kadın mı
yalınlanıyordu
seyrek yüzü ile
dudaklarını ufka keserek

güneş kayıp

-kara ağaç eğildi-