Kara Çocuk

kirpiklerine tutunuyordu nil
yazgısının öğretisiydi bu
bıçaksırtında yürüyordu
kapkara bir coğrafyada
mavi mavi gülüyordu

kışların kıyametinde büyüyorken gözbebekleri
yüzüne çarpan sineklere tepkisizdi yaralar
ne kadar kimsesizlerdi
ne çok tükendiler bu aralar

talanlar harmanıydı
yalanlarla harmanlanan
ninnileri kundaklanmıştı
sütü kesilmiş beşiklerde
umutları kısırdı
talan edilmişlerdi eşiklerde

kaç kazma vuruldu
kaç hendek kazıldı taş diplerine
kaç ölüm ıslandı
kaç beden göçtü gözlerinde
ne çok fire verdiler
ne derin göçükler göçtü bedenlerinde

umut pusmuş
direnç susmuş
çekilmiş cehennemin dibine
etimin beyazı utanır
kömür teninde
titrek bir çıradır
çak çakmağını ellerime
tutuşacaksa gün tutuşsun
tutunsun şarapnel yüreğime

bak şimdi kara çocuk
her yanı yara çocuk
renkler sende solgunlaşır
ciğerleri beş para çocuk

insanlığın kanı çekilmiş
müttefiklik din arar
dil ihanete mürekkep olmuş
haritana mezar kazar
şahinler kuzgun leşte
timsah malum/salya sümük
talihinin boynu bükük
birazdan güneş te ayartılacak
korkarım çocuk korkarım
korkarım sabahlar selamsız kalacak