Kara Delik

çöl bile daha iyi buralardan
ızdırap ızdırap tam ızdırap
kaplıyor şimdilerde ruhumu perdeler siyah siyah
kendimi dinliyorum ızdırap ormanında
hicaz makamından yeni bestelenmiş
ufuklar sisli ufuklar puslu ufuklar yanmış
uzaklar sessiz uzaklar yorgun uzaklar bitkin
benimse bir serzeniş bu duyduğum
keman yayının mistik uğultusunda
siyah beyaz bir fotoğraf artık yaşamak
renkleri çalınmış solmuş ve parçalanmış
oysa rengini çalmıştım fotoğraftaki gözlerinin
bir de yanaklarındaki kırmızılığın
rengini çalmıştım
çiğ düşmüş dudaklarının
şimdilerdeyse unuttum kırmızıyı
her şey siyah bir matem
kapkara bir hüzün
yalvarırım deniz gözlüm
bir dudak mesafesi arala bana
yoksa yutacak beni de bir gün
bu kara delik