Kara Dumansın Sigaramın Ucunda...

Artık hayallerime sığdıramadığım,
Sen olmayacaksın...
Dipsiz rüyalardan seni seçip,
Gözlerinle düşmeyeceğim uçurumlardan...
Yastığıma yağmayacak yağmurlar,
Ve sen ıslanmış defterimin,
Beyazı değil yanılgısı olacaksın...
İlk terk ediliş olmadı bu merak etme,
Alışkın gönlüm...




Aşkın kahkahaydı ya gönlümde,
Şimdi başka dillerde şarkı...
Öyle dalgalandım ki aşkından,
Durulamadım...
Sığamadım kabuğuma...
Bazen de sessizlik bürüdü,
Kilit vurdu dilime yokluğun...
Severek dokunmayı özledim,
Kokunu çekip içime yok oluşlarda...
Artık kara bir dumansın sigaramın ucunda...




Kar yağarken saçlarıma...
Devredişini izler oldum siyahın beyaza...
Tek tek soldu beyaz yapraklar,
Ve sen yerini aldın hüzzam dolu şarkılarda...
Ben bütün ezberlerimi unuttum,
Ve ne varsa senden yana yaktım yıktım...




Serseri ayazlar aldı benden seni...
Her gece özlemle arşınladığım caddeler,
Ses vermez oldu gideli...
Sonbahar yaprakları kaybetti,
Senli yılları...
Ardına katmış deli rüzgârları,
Aman vermez haykırmama...
Sesimle baş başa,
Ne duyan ne bilen var...




// Ben bile ümitsizce arar oldum ümitlerimi...
Ve yine bir gidişle başladı tüm hikâye...//




Sonlara yaklaşırken tekrarlar kendini,
Aldanmış yüreğim...
Her terk ediliş bir başlangıca gebe,
Bunu bile bile uslanmaz oldum yine...
Ve ben yine aynı yerde...
Gözyaşlarım yanımda,
Heybemde biraz umut,
Zulamdaki hasretle virane...
Yolların uzar her adımda...
Ama her adım yaklaşmak ya,
Ümitle yine...



Sokak başları firari sevdalara,
Sonları ayrılıklara gebe...
Ve zulamda konyak ısıtır içimi,
Yokluğun üşütür tekrar...
Hayat hep tekrar eder önümde...
Avuçlarım buz tutalı yıllar oldu...
Nefesim yetmez yaşamaya...
Her saniye özlem yüklenir,
Bom boş yıllarıma...
Senden yana umut mu?
İşte onu hiç sorma...