Kara İklimlerin Çocuğu

Bu hatayı yapmayacağım
Bu hatayı
Sana da yaptırmayacağım!

Uzanmayacak ellerim
Tutmayacağım günahın saçlarından
Gönüllü zindanlara girme vaktim geçti
Geçti demir parmaklıklar ardında yasaklı günlerim
Cezamı çoktan çektim ben

Hürriyet heykelim yüreğimde
Geçirmişken kırk yılı
Üstüne devirmişken bir de sekizi
Yok!
Yok, gözüm yok!
Ben o yağlı ilmeği
Tekrar geçirmem boynuma...


Kanatlarını Şehvetle açıp
Gökyüzüne ihtirasla seğirtmeni
Dudaklarında ki o kendine has
O baştan çıkarıcı gülücüklerini
Bekleyemem!
Bekleyemem kapı arkalarında...

Uzun bir hikâyede
Zoru gördüm ben
Kolayla hiç karşılaşmadım
Kimse sunmadı hayatını
Ama hiç kimse
Hiç kimse vermedi mutluluğundan bir dirhem
Ve... Ben...
Ben
Bedava bir gazoz kapağı bile kazanmadım ömrümde

Şimdi...
Şimdi git!
Ait olduğun yere git!
Kapat kapılarını sıkıca
Sıkıca kapat ki
Dayanırım kapına
Kırarım yasakları
Sen iyisi mi
Asma kilit anahtarını
Ver sahibine
Kilitli kapılardan dönmektense
Dört duvar arasında volta atmaları
Yeğlerim...

Ben seviyorum yek başına
Tek başına
Dünyaya kafa tutmayı
Seni görmedim farz et
Değmeden tenin tenime
Görmeden gözlerini gözlerimde
Dön git!
Var yoluna!

Kabahatin yok senin
Kendimde değildim ben
Elimde dikenler vardı canımı acıtan
Ben ellerimdeki gülün dikenine yanıyordum
Can havliyle sarıldım sana

Git!
Git benden uzakta olan...
Git!
Git yol yakınken

Kara iklimlerin çocuğu
Benden söylemesi

Buraların havası bozar seni!
Git!...


Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...




24 Eylül 2009 09:24
İZMİR KARŞIYAKA