Kara Ölüm

yüzlerce metre yerin altında
ekmeğe kazma sallar
kömür tozu yutar
eli yüzü kapkara
alacağı bir kaç para

çıkarken sabah evden çocuklarını öper
eşiyle helalleşir kucaklaşır
sanki bedenini ölüme taşır

avını bekleyen ejderha ağzı gibidir
madenin kapısı hemen yutmaya hazır
asansör onu yere çeker
gittiği ölüm kuyularından biridir
yüreği avcunda atıyor gibidir
dua eder Allah'a sığınır
maden ekmeği
korku katığıdır
ölümle yoldaştır ölmeden mezara girer
günler aylar yıllar geçer
kader ağını örer
yaşarsa eğer hasta eder

cehennem dehlizleri onları bekler
yorgun bedenler simsiyah yüzler
kara yaş dökülen kırmızı gözler
azrail tetikte listeye ekler
tuzak kurar onlara ecel
genç yaşlı tanımaz madene gömer

biter babanın işi sıra oğluna gelir
nöbeti devr alır
madenin kara havasını solur
genç yaşında söner güneşi
çocuklar yetim dul kalır eşi

ciğerlerinde metan gazı yarası
içi zifir gibi kömür tozu karası
en helalindendir ekmeğinin parası

kulun kula reva gördüğü
parayla zulumdür bu
kapkara bir ölümdür bu