Kara Sevda

Bir gönül hikâyesi,baştan sona gözyaşı
Kız âşıkmış oğlana, karaymış gözü kaşı
Mektup yazmış sevgili, vermezler beni sana
Dilerim ayıranlar, mahşere kadar yana.

Cevap gelmiş oğlandan, yaşayamam ben sensiz
Yokluğunla ölürüm, solar bu can, ten sensiz
Söyle bana sultanım, yazıldı mı fermanım
Kalbimde ki ağrıya ,sensin şifam dermanım.

Hasret yüreklerini, dağlıyormuş yakarak
Erimişler mum gibi, damla damla akarak
Feryat edermiş gül kız, ey sevgili, viranım
Sanki parçalanıyor, etim canım her yanım.

Duyanlar hep ağlamış, bu nasıl sevda diye
Kızın bey babasına, yalvarmışlar ver diye
Ne yazık ki babası, zalim bir efendiymiş
Gelinlik yerine kız, bembeyaz kefen giymiş.

Oğlan bunu duyunca, bağırmış dağa taşa
Yarabbim af et beni, asi değilim hâşâ
Kıydılar sevdiğime, al benim de canımı
Toprağa mı vermişler, gül yüzlü cananımı.

Çok sürmeden oğlanda, ruhunu teslim etmiş
Bu aşk hikâyesinin, sonu hüzünlü bitmiş
İşte o gün bu gündür, gönülde yara denir
Aşk kırmızı gül ile, sevda siyahla gelir.

Gülcenaz