Kara Taştan Kara Toprağa Soma

Kış erken geldi Soma'ya
Bahar daha bitmemişti oysa
Kara yazı kaderlerini alınlarına
Kara kazmalarıyla yazdılar
Kazıya kazıya

Kara dehlizlerde güneşin hayali yasak
Vurulan her kazmada hayatın sonuna
Bir adım daha yaklaşmak
Nerden bileceklerdi eştikleri tüneller
Kendilerine mezar olacak

Rüyalar bile
Kara bulutlarla sarmaş dolaş
Labirentlerde kayboldu
Tüm hülya tüm aşk
Karanlığı aydınlatan ateş
Son demlerinde gördükleri son şavk

Tünellerde vurulan her kazma
Ölümü uykusundan uyanmak

Umut, ağıt ve ekmek
Kazmanın ucunda yan yana
Hayat kara hayat gece
Kader ölüm yazıyor
Hece hece

Terler alın, terler kömür, terler sine
Kıyama durur her nefeste
Şükür secdesinde şehadet dilinde
Baretin ışığı sönerken
Miraç olur son gece

Ölüm tünellerden yaklaşır adım adım
Ve sinsice
Karası ölüm, kömürü mezar
Her kazmada azar azar
Bekleme anam, eşim ve yavrum
Vuslat yok bu defa kader böyle yazar

Çocuklara pastel boya verilmez Soma'da
Güneş hiç çizilmez
Çöp adamlar ellerinde kazma
Resimler bile karanlık odalarda
Çiçekler bile karadır o sayfalarda