Kara Tasvirlerinden Doğar Her Aydınlık Yüz 1

l. cemre:

?'Kimsen o ol''
Pablo Picasso

//zihnimin saçağında buz sarkıtları
üşüyen ellerimde sıkça duyulur oldu
hohlama çınlamaları
hayatı mezar taşlarına söz aramakla
heba etmişiz gönül//

çok derine atılmış asıl kimliğimiz
deli gömleği giydirilirken çocukluğumuza
kuyruklu yıldızdan medet umar halde
umut dökülmüş yırtık bohçamızdan
hep aşka hep aşka

//bir şey var ki;
hayata plan yapmak
onun da bizim için bir planı olduğunu
inkara durmakmış//

//oysa
gözlerinin içindeki ben'e bakabilme bekası olmasa
dünyanın gotik tasvirinde somurtkan iki yüzden başka
neyiz ki biz//


o özleyip de bulamadığımız
masumane mutluluğunun
hevesinde değilken
ağzımızdan kayıp süzülen
her nefes ruhsuz



o mutluluk ki
mutlak değeri çoğalan bir serüvenin
tükenişine koşması ikileminde
şevkini kurumuş bir gül koynuna
kendini bir küfür gibi bırakarak
sessizliğin içinde dalıp gider
eldesi olduğu yaşama


nicedir solgun yapraksın aynı köşende
nicedir umudun olmadı yüreğim

serinkanlı sabah rüzgarı
seni kendine getirsin istedim
ve o sabahın yüzünde irkilen
soğuk suyla yıkanıp unutulsun
içe dönme ritüelinde kendine kaybettirdiğin
an denizinde ki mesafeler

//aşk alevi sönmekte
b/aşka işgallere bıkıp kalelerimizi
Daha ne kadar seyirci k/alacaksın
senden gidenlerin k/ederine//



//sonra toplasın sis tüllü eteklerini
mavimizden kara kara bulutlar//


sevdiğimiz ötekileştirmeden bizi
çam yeşili olsun sevda
aşkı mevsim taksiminde
yok yere bölmesin iklimler


bize bir kayık gerek gönül
bize bir k/ayık
acele etmeden seyrine dalıp
hayatın doyumsuz suretini
yaşamak hevesini tüm benliğe yaymak
ve o sen kaçkınlarına;
aşkı genç bedenlerin
intihar çıkışı yapmamalarını
söylemeli şiirler


20şubat11