Kara Tren

gurbete gidiyorum elinde sazım,
sıladan ayrıldım ağlıyor gözüm,
saatler geçti de gülmedi yüzüm,
bizim kara trene bindim bineli,

efkara geldim aldım sazımı,
sözlere döktüm gönül sızımı,
özledim yarimi vede kızımı,
bizim kara trene bindim bineli.

düşündüm anamı babamı köyümü,
özledim evdeki tavukları koyunu,
topragını bağını buz gibi suyunu,
bizim kara trene bindim bineli.

şalvarım mencester ayakkabım lastik,
yanımda döşek yorgan yastık,
gözlerim ağlıyor sanki bir musluk,
bizim kara trene bindim bineli.

anam ara demişti indiğinde köyü,
aramadan geliyor gözümün suyu,
sanki ayrı kaldık seneler boyu,
bizim kara trene bindim bineli.

düşündüm dayım gitme demişti,
yavruların boynunu bükme demişti,
anam ciğerini yakma demişti,
bizim kara trene bindim bineli.

garip anam hastaydı doldurmuştu altmışı,
doktorlar diyorlardı çıkarmaz bu yetmişi,
yine daldım anılara hatırladım geçmişi,
bizim kara trene bindim bineli.

artık para etmiyor burda bostanlar,
şehirlere gidiyor köyden insanlar,
gözümde canlandı büyük destanlar,
bizim kara trene bindim bineli...