Kara Zamanı

Aslım kan-kemik-et değil
sessiz suyum karanlıklarda uykusuz
dağbaşında başsız uçurum
korkak gülüşlerden atan kendini
bir düş-düşüş
andan ana
halden hale
bir beyanım ki
aklım var diye unuttum
ayaklarım bahanesiyle kara zamanıyla vuruldum