Kara Zindan

Kara zindanlara düştü gönlüm,
Nemli soğuk duvarlar arasına.
Herkesle arana giren demir parmaklıklara,
Gecenin bir yarısında bir baykuş öter korkutur ya,
Bir korku filminin baş kahramanısındır.
Çırpınır ya yüreğiniz kırık kanatlı bir kuş misali,
Ama öyle bir yerden kırılmıştır ki,
Sanarsın ne kırık geçer ne de eskisi gibi olur.
Bunlardan bahseder sanki nemli duvarlar.
Konusurkende bu olaydan zevk alırlar.
Ya kara parmaklıklı kapı.
Sanki üzerine her kapandığında sana bakıp kahkaha atıyor.
Öyle bir kahkaha ki kulakları sağır eden.
Zindanlara düştü gönlüm.
Ne çıkarılacak bir suçsuzluk
Ne de bir sevda daha.
Şimdi sana soruyorum hakim bey.
Ben attım gönlümü örümcek kaplı zindanlara.
Ne bir avukat isterim ne de bir müdafaa.
Hakkım değil mi hakim bey?
Ya kalem kıracağım bu gönlüme,
Ya da hürriyeti vereceğim.
Avuçlarımdaki yaralı kuş misali.
Haydi gönlüm sen seç yolunu,
Sen seç ki tekrar suçlama bu bedeni...