Karaağaç

buza yazılmış hayatlarımız;
bütün hayallerimiz ve sevgimizle beraber.
suçlayamaz bizi kimse,
başarışız ve nankörsek,
günahı olmaz yaradılışın!
unutkansak eğer,
bütün unuttuklarımızla beraber
birgün biz de unutulacağız.

kırılgan gözlü çocuklarıyız,
koca ağızlı küçük dünyalarımızın
içinde tekmelene tekmelene ezilen,
burkulan ve incinen
büyük serüvenlerimizin!

bir parça don kişot
kalmışsa içimizde;
ne mutlu bir hüzün bekler
gecenin en alevli anında
binlerce fitden
yere çakılırken yalnızlığımız!

ve zaferden sayarız
parçalarını toplarken şahitsizliğimizi.

karaağaçlar kök salıyor kalbimde,
vakit geldi mi bilmiyorum.
gürültüsünü dinlerken sessizliğin,
gölgesine yaslanacağım kalkmamak
ve kalmamak üzere unutulacağım.