Karaağaç

Sahiplenmeleri bol bir ömrün,
sahipsiz dünleri adanmış
dalı budağı birbirine karışmış dilek ağaçlarına.

Kör gözlerin gördüğünü görmüş ağaç,
Sağır kulakların seslerini duymuş.
...
Olmayacak duaların ?âmin'lerinde korkmuş,
Suça iştirakten hesaba çekilirse diye.

Ya çocuklar gölgesinde bilye yuvarlarken hissedermiş,
sadece bir karaağaç olduğunu.
Ya da, karanlık basıp rüzgârın koynuna düştüğünde dalları.

Ha! Bir de evlerine döndüğünde, tüm dilek canavarları.

Allı morlu bez parçalarının ağırlığı çökünce dallarına,
Sarıverince etrafını;
aklını peynir ekmekle yemiş ölümüne aç beyinler
Her el uzanışından bir tecavüz utancı çıkınca dalına budağına,

Her gün bir halka daha kururmuş,
toprağa tutuklu gövdesine lanet edercesine.

Ve hiçbir zaman kabul görmeyecek dilek sahiplerine!