Karabaş

Bu gece gökyüzü açık,yıldızlar göz kırpıyor,
Balkon biraz soğuk ama olsun,
Çayım yanımda, içimi birazda olsa ısıtıyor.

Gecenin karanlığında bir çift göz parlıyor
Mahallemizin maskotu Karabaş,
Yazık,köşeye kıvrılmış soğuktan tirtir titriyor.

Peki ya ben neden titriyorum?
Sebep, kör karanlığın ayazımı?
Yoksa, her gece beni tokatlayan anılarmı?
Şu titrememe sebep?
Sebepsiz bir gülümsemeyle sigaramı yakıyorum.

Ben böyle ızdırabın... diyerek bir küfür savuruyorum ortaya
Yo ürkme Karabaş, hemen üstüne alınma,
Bu küfür sana değil, senden aciz, o ikiyüzlü insana !

O güzel anları hatırlıyorumda şimdi
Şu titreyen ellere dokunur,
Gözlerime bakarak Seni Seviyorum derdi.
Yarım duble rakıyı fondiplemiş gibi,
Başım dönerdi o an, nefesim kesilirdi.

En güzeli senin hayat be Karabaş
Ne dost kazığı yersin,
Ne aşk acısı çekersin,
Bir kızdanmı hoşlandın,
Eminim iki havlar yola getirirsin.

Aslında güzel başlamıştı herşey biliyormusun,
Güzel de devam ediyordu.
Ben ona şeker diyordum, o bana bitanem diyordu.
Koskoca dünya bile aşkımıza küçük geliyordu.

Nerden bilirdim, bu aşkın onun yazdığı bir senaryodan ibaret olduğunu,
O, masum bir kız rolünde,
Ben ise komedyenmişim bu flimde,

Nasılda tutkundum oysa be !
Demir parmaklıkların ardından görülmeye çalışılan güneş olurya, işte öyle !
Nasılda seviyordum onu be !
Avluda atılan voltalar olur ya, harbiden öyle !
Ve o nasıl yalandı be !
Dededen kalma tek kırmayla kafama sıkarsın ya, aynen öyle !

Hayla ürkek gözlerle bakıyorsun be Karabaş,
Ama sana söz , birdaha köpek öldüren içmicem,
Ve kendimede bir söz ulan, hiçbir aşkın peşinden gitmicem.
Gerçeği çoktan kabullendim,
Ben hiç kimseyi onu sevdiğim kadar sevemicem.

Neyse !
Hadi iyi sabahlar Karabaş....