Karadenizli Yiğidin Yakarışı

Serin yaylalarında lapiska saçlarının kokusuna,
Çağlayan dereler arasına karışan güzel yüzüne.
Karadenizin hırçın dalgası gibi keskin,
Bağrımı yakıp geçen bakışlarına.
Vurgunum sana ey sevdiğim!

Şimdi nerde ,ne yapmaktasın?
Dağlar bu uşak kadar dimdik ayakta,
Ağaçlar desen hâlâ bana seni sormakta.

Bir gece ansızın yağsan üzerime yağmur olup,
Yürüdüğüm yolda taş olsan ayağıma takılsan,
Düşsem de canım yanmaz sevdiğim!
Dönsen uzak diyârlardan,kuş misali.
Anlatırım sana Karadenizi ve seni,
Seni bu uşak ne çok sevdi.
Gözleri nemli ama belli etmez ki.